ஷங்கர்ராமசுப்ரமணியன்

இந்தியாவின் முதல் இந்துக் கோயில் உதயமாகப்போகிறது. ராமர்தான் மூலவர். கோயில் என்று நாம் எதை அர்த்தப்படுத்தினாலும் , இந்த இந்துக் கோயில் தெய்விகத்தை அடையாளப்படுத்தவில்லை ; அடையாளப்படுத்தவும் முடியாது.இந்தக் கடவுளான ராமன், நவீன தேசிய – அரசு – மூலதனத்தின் அவதாரம் . மிக நெடுங்காலமாக உருவாக்கத்திலிருந்த கடவுள் இவன். இந்தியா என்று நாம் இப்போது அழைக்கும் நிலத்தில் குறுக்கும் நெடுக்குமாகப் பல நூற்றாண்டுகளாக அலைந்த ராமனிலிருந்து வேறுபட்டவன் இந்த ராமன். அவனைப் பற்றி ஏற்கெனவே இருக்கும் கதைகளுடன் புதிய சேர்க்கையாகச் சேர்பவன் அல்ல இந்தப் புதிய ராமன். இவன் ஒரு புதிய கதையை உருவகிப்பவன்.  இந்து என்று தயாராகிவருகிற ஒரு சமயத்தின் கடவுள் இவன். இவனுக்கு இறந்தகாலமோ எதிர்காலமோ இல்லை. இவனுக்கு நிகழ் மட்டுமே உண்டு. சீதா அல்லது லக்ஷ்மணன் அல்லது அனுமனை இவனது இப்பக்கத்தில் துணைகளாக்க முடியுமா என்று சந்தேகம்கொள்கிறேன். இவன் தசரத மன்னனின் மகனும் அல்ல. இவன் ராமன் ; இறந்த காலமோ எதிர்காலமோ இல்லாத தனி ராமன். விஷ்ணுவின் பதினொன்றாவது அவதாரம் இவன். இன்னமும் அவதரிக்காத பத்தாவது அவதாரமாகவும் இருக்கலாம். அத்துடன் இந

காதலின் அளவற்ற ஆற்றலையும் அதன் வசீகர ஈர்ப்பையும் சொல்லும் மகத்தான நவீன செவ்வியல் படைப்பு, காப்ரியேல் கார்ஸியா மார்க்வெஸின் ‘லவ் இன் தி டைம் ஆஃப் காலரா’. அவர் ஒரு பியானோ இசைஞனாக அளவற்ற காதலை நறுமண இசையாகப் பரப்பிய பிரத்யேகப் படைப்புதான் இந்நாவல். கவித்துவத்தின் இசைமையும் எந்தக் கலாச்சாரத்தவரும் உணரும் அன்றாடத் தருணங்களின் மீதான கூர்மையான அவதானிப்பும் கொண்டது. காதல் என்ற உணர்வுநிலை தரும் நோய்த்தன்மை, ஆறாத ரண உணர்வு ஆகியவற்றோடு அதன் வீண்தன்மையையும் ஆழமாகப் பேசுவது. காதலில் இருக்கும், காதல்கொள்ளப்போகும் ஆண், பெண் இருவரும் சேர்ந்து படிக்க வேண்டியது. இந்த நாவலின் தொடக்கமே இப்படி இருக்கிறது. ‘அது தவிர்க்க முடியாதது: கசந்த வாதுமைகளின் வீச்சம் எப்போதும் நிறைவேறாத காதலுக்கு நேரும் விதியைத்தான் அவனுக்கு ஞாபகப்படுத்தும்.’ பிராயத்தில் பித்துப் பிடித்ததைப் போலத் தொடங்குகிறது நாயகன் ப்ளோரென்டினா அரிஸாவின் காதல். நாயகி பெர்மினா டாசா அவளது தந்தையால் வேறு ஊருக்கு அழைத்துச்செல்லப்பட்ட பிறகும், கவித்துவமான கடிதங்களால் பற்றியெரிகிறது. ஒருகட்டத்தில் பிள்ளைப் பருவக் கனவுதான் தனது காதல் என்ற முடிவுக்கு நாயகி

‘ இல்லாத இன்னொரு பயணம் ’ என்று தனது கவிதைத் தொகுப்புக்குப் பெயரிட்டு ந . ஜயபாஸ்கரன் தனது ‘ அன்னப் பாடல் ’ ( SWAN SONG)- ஐ எழுதியுள்ளார் .                  ‘ முதன் முதலாகத் தமிழ்க் கவிஞன் தன் மூல ஆதாரத்தை தமிழ் இலக்கிய மரபைக் கொண்டு நிர்ணயிக்கும் முயற்சி ’ என்று நகுலனால் துவக்கத்தில் வரையறுக்கப்பட்ட ந . ஜயபாஸ்கரனின் கவி இருப்பு , மரபுக்குள் புராணிகத்துக்குள் வரலாற்றுக்குள் உணர்வுக்குள், விலக்கப்பட்டதையும் விலக்கப்பட்டவர்களையும் தேடித் தேடி, அடிக்குறிப்புகளையிட்டு , நிகழில் இல்லாதது போன்ற ஒரு பழைய தோற்றத்தைக் கொடுத்துக் கொண்டே நவீன கவிதையின் தவிர்க்க இயலாத இருப்பாக மாறி நின்றுள்ளது . குத்தும் விழிப்பின் உணர்வை விலக்காத தன்பரிவின் மொழியை தனியான த்வனியாக ‘ இல்லாத இன்னொரு பயணம் ’ தொகுதியில் ஒரு வெற்றியைச் சாதித்துமுள்ளார் ஜயபாஸ்கரன் . எமிலி டிக்கன்ஸன் , குருதத் , திருப்பூவனத்து பொன்னனையாள் , அங்கம் வெட்டுண்ட பாணன் , ஆஹா சாகித் அலி என மேற்கும் கிழக்கும் முயங்கி நிறைவேறாமையின் வலியும் சுமையும் நிறைந்த சிலுவையோடு

இகவடை பரவடை” கவிதை நூலினை கவிஞர் தாமரை பாரதி விமர்சனபூர்வமாக அணுகி அகழ் தளத்துக்கு ஒரு கட்டுரை அனுப்பியிருந்தார். அக்கட்டுரை குறிப்பிட்ட நூல் பற்றியதாக மட்டும் இருக்கவில்லை. “குறுங்காவியம்” எனும் வடிவத்தை நவீன கவிஞர்கள் கையாளும் விதம் பற்றியும் அதில் விமர்சனங்கள் இருந்தன. எனவே கட்டுரையை நூலாசிரியர் ஷங்கர்ராமசுப்ரமணியனுடன் பகிர்ந்து அதையொட்டி ஓர் உரையாடலும் நிகழ்த்தினோம். அவருக்கும் கட்டுரை அனுப்பிய தாமரைபாரதிக்கும் நன்றி. -அகழ் ஆசிரியர் குழு கவிஞர் தாமரை பாரதியின் விமர்சனத்தைப் படிப்பதற்கு : https://akazhonline.com/?p=5817 கேள்வி: “இகவடை பரவடை” நூலுக்கு ஏன் குறுங்காவியம் என்று அடைமொழி சூட்டினீர்கள்? பதில்: சிறுவனாக இருந்து பெரியவனாக ஆகும் ஒருவனின் படம் இதன் கதை இழையாக உள்ளது. இரண்டு நகரங்கள், இரண்டு மனுஷிகள், சில பருவங்கள், சில பிராணிகள், தாவரங்கள் இவையெல்லாம் நில, மனப்பரப்பாக இதில் விரிந்துள்ளன. தனிநபர் ஒருவனின் அறிவுத் தோற்றமும், ஒரு கலாசாரத்தின் அறிவுத்தோற்றமும், கால, விழுமிய, அரசியல் மாற்றங்களின் சித்திரங்களும் உள்ளன. எனது கவிதை உள்ளடக்கம் சார்ந்த பார்வையை உருவாக்கிய கவிஞர் கலாப்ரி

                                    பெரியாரைப் பற்றி எழுதப்பட்ட நவீன கவிதையைப் படித்திருக்கிறாயா சங்கர்? படைப்பைப் படிப்பதற்கு    https://www.shankarwritings.com/2020/12/blog-post_5.html   அதிகமாகப் பொதுவாசகர்களை ஈர்க்காத எனது இணையப்பக்கத்தில் ‘பெரியாரைப் பற்றி எழுதப்பட்ட நவீன கவிதையைப் படித்திருக்கிறாயா சங்கர்?’ என்ற எனது வசன கவிதை தொடர்பில் கடந்த சில ஆண்டுகளில் குறிப்பிடத்தகுந்த வாசிப்பும், எதிர்வினைகளும் கிடைத்த அனுபவம் அலாதியானது. கவிஞர் யவனிகா ஸ்ரீராம், நண்பர் மணிமாறன் வழியாகப் பெயர் அறிமுகமாகி, சென்னைக்கு வந்து விகடனில் சேர்ந்தபிறகு நேரடியாக அறிமுகமான சுகுணா திவாகர், கொஞ்சம் தொலைவிலிருந்தபடியே பிரியத்துக்குரிய நண்பராகத் தொடர்பவர். எனது பெரியார் குறித்த படைப்பு குறித்து அவர் உடன்வினையாக 50-க்கும் மேற்பட்ட கவிதைகளை எழுதி, பெரியார் இறந்து 50 ஆண்டுகளைக் கடக்கும் தருணத்தில் வெளியிட்டுள்ளார். பெரியார் பற்றிய எனது படைப்பு எழுதப்பட்ட போதே, அதை ஒரு விவாதத்துக்கான மையமாகவே நேர்மறையாக அணுகி தனது விமர்சனக் குறிப்புகளையும் முகநூலில் அவர் வைத்தபோதும் அவரிடம் அலைபேசியில் அதுகுறித்து உரையாடினேன்

  யாரோ ஒருவன் என் வீட்டில் வசிக்கிறான் இரவில் அவன் குளிர்சாதனப் பெட்டியைத் திறந்து கோடையின் கொத்துமல்லியை முகர்கிறான் நங்கா பர்பாத் மலைமீது கடந்த வருடம் ஏறியவர்களைத் தேடும் பணி கைவிடப்பட்டதை ரேடியோ காஷ்மீர் அறிவிப்பதைக் கேட்டுக்கொண்டிருக்கிறான்   அண்டைவீட்டார் துக்கம் கேட்டுவர என் வீடு நொறுங்குகிறது   இது அவனது தருணம் எனது அறையில் மேஜையில் எனது கையெழுத்தைப் பயின்று எனக்கான கடிதங்களுக்கு பதில் எழுதுகிறான் எனது திரும்புதலுக்காக அம்மா பின்னிவைத்திருந்த ஸ்வெட்டரை அவன் அணிந்திருக்கிறான்   வீட்டின் கண்ணாடியோ எனது முகத்தை அவனுக்குக் கொடுத்திருக்கிறது அவன் என் அம்மாவை எனது குரலில் அழைக்கிறான்   அவள் திரும்பிப் பார்க்கிறாள் நான் இல்லவே இல்லாத அவள் கதைகளைச் சொல்வதற்கு திகைத்து நிற்கிறான்.