ஷங்கர்ராமசுப்ரமணியன்

கண்களில் ரத்தமேறி குணத்துக்கு எட்டாத தொலைவில் எரியும் ரணம் உறங்காமல் விழித்திருப்பது ஏன்? 000 நான்குமுனைச் சாலையின் நெரிசலில் பிதுங்கும் வாகனங்களின் சக்கரங்கள் ஏறாமல் ஓரப்பாதசாரிகளால் நெரிக்கப்படாமல் இரும்பு வடிகால் துளையின் மேல் துளிக்காயமின்றி கிழிசலோ வாடலோ இன்றி தூசுகூடப் படாமல் துடித்துக் கிடக்கிறது ரத்தச் சிவப்பில் முன்போ பின்போ இல்லாத முதல் ரோஜா. 000 இங்கே சமீபமாக கொலையோ சித்திரவதையோ புணர்ச்சியோ எதுவும் நடக்கவில்லை நேற்று மாற்றிய வெள்ளை படுக்கையில் குங்குமச் சிவப்பு மிளகாய் பழத்தின் பளபளப்புடன் விபரீதப் பூவாய் பூத்திருக்கிறது ஒரு துளி. (நன்றி: அகழ் இணைய இதழ்)

எதிர்  பிளாட்பாரத்தில் இறந்து இருண்டு கிடக்கும் எலியின் வாலருகே  மினுங்கிக்கொண்டிருக்கிறது அன்பைவிடச் சிறந்த உணர்ச்சி ஒன்று க்ளிங் ளிங் என்ற ஓசையோடு சாலையில் கால் வைக்க முடியவில்லை முன்னும் பின்னும் முரட்டு வாகனங்கள் இடைவேளை இன்றி ஒரு நாள் ஒரு நூற்றாண்டு பல நூற்றாண்டுகள் திடீர் இடைவெளியில் குறுக்காக ஓடி, ஏறினேன். எதிர் பிளாட்பாரத்தில் தவறிக் கிடக்கும் நீர்த் தாவரத்தின் கசிவில் மினுங்கிக் கொண்டிருக்கிறது, அன்பை விட சிறந்த உணர்ச்சி ஒன்று க்ளிங் ளிங் என்ற ஓசையோடு.  - தேவதச்சன் தேவதச்சன் எழுதிய இந்தக் கவிதையில் திரும்பத் திரும்ப ‘அன்பை விடச் சிறந்த உணர்ச்சி’ என்றொரு உணர்ச்சி குறிப்பிடப்படுகிறது. கவிதைக்குள் அது என்னவென்பதை தேவதச்சன் சொல்லவில்லை.அவருடனான ஒரு தொலைபேசி உரையாடலில் அன்பைவிச் சிறந்த உணர்ச்சின்னா அது மரியாதை தான் ஷங்கர் என்று போகிற போக்கில் சொன்னார்.  அரவிந்தனுடனான 30 வருடத்துக்கும் மேலான தொடர்பைப் பற்றிப் பேசுவதற்காக எங்கள் உறவைத் தொகுத்துப் பார்க்கும்போது, மரியாதை தான் அன்பைவிடச் சிறந்த உணர்ச்சி என்று கவிஞர் தேவதச்சன் உரைத்தது ஞாபகத்துக்கு வருகிறது. அன்புக்...