அந்தியும் புலரியும் ஒன்றாகவே தெரிகின்றன

ஷங்கர்ராமசுப்ரமணியன்

அந்தி தொடங்கிவிட்டது
மரங்கள் கிளைகள் இலைகள்

பறவைகள்

இருள்கோடுகளாக மாறிவருவதை

நிறைவுடனும்

நிறைவின்மையுடனும்

சேர்த்தே பார்க்க முடிகிறது

இருட்டுக்குள் நுழைய விரும்பாமல்

தீக்கொன்றை பூக்கள் மட்டும்

செஞ்சிவப்பாக அலறுகின்றன

குழந்தைகளாய் அவை அடம்பிடிக்கின்றன

அந்தத் தீக்கொன்றைகளை

எனது காமமாக

நான் சூடிக்கொள்ளப் போகிறேன்.

0000

அந்தியும் புலரியும்

எப்போதும் ஒன்றாகவே தெரிகின்றன

இரண்டையும் சந்திக்க வைத்து

பொழுதுகளை மயக்கிக் குழப்புவதில்

ஒரு அசாதாரண போதையும் உண்டு

மரம் திடீரென்று

காகங்களாகச் சிதறி

மீண்டும் மரமாகும்

இரைச்சல்

இசையாக மாறத்தொடங்கும்

கணம்   

நான் சிந்தும்

கண்ணீரை எப்படி விளக்குவது?