ஷங்கர்ராமசுப்ரமணியன்

கடந்த சில நாள்களாக காலை நடையில் நான்ஸியைப் போலவே அவளது முதிய பதிப்பாய் ஒருத்தி சற்றே இடதுபுறம் சரிந்து என்னைக் கடக்கிறாள். இன்று காலையில் நான்ஸியைப் போலவே அவளது இளையபதிப்பொன்று சற்று வாளிப்பாய் இரண்டு சக்கரவண்டியில் கடந்து போனாள். அசல் நான்ஸியைப் பார்த்து வருஷங்கள் ஓடிவிட்டன. ஆனால் வேறு வேறு நான்ஸிகளின் சாயல்கள் ஏன் இந்தக் கடற்கரை சாலையில். (நன்றி: அகழ் இணை இதழ்)

(ஈயூனிஸ் டி சௌசா சமகால இந்திய ஆங்கிலக் கவிஞர்களில், தன் வாழ்நாள் காலத்திலேயே கவனிப்புக்கும் விமர்சனப் பார்வைக்கும் உள்ளானவர். தனி அடையாளத்தையும் உலகையும் கொண்ட கவிஞர். கோவாவைச் சேர்ந்த கத்தோலிக்கக் குடும்பத்தில் 1940-இல் பிறந்து மும்பையில் ஆங்கிலப் பேராசிரியராகப் பணியாற்றி, தனியாகவே வாழ்ந்து 2017-இல் மறைந்தவர். சார்லஸ் பூக்கோவ்ஸ்கியின் அப்பட்டமான விமர்சனத் தன்மை, மேரி ஆலிவரின் ஈரத்தன்மையோடு சிறிய கவிதைகளை எழுதியவர். பூனைகள், தெரு நாய்கள், பருந்து, சிறுத்தை, காகம், கிளி என பிராணிகளும் பறவைகளும் ஆண் பால், பெண் பாலாகவே பிரித்து இவர் கவிதைகளில் சுட்டப்படுகின்றன. மூன்று வயதில் தந்தையை இழந்த ஈயுனிஸ் டி சௌஸாவை அந்த மரணம் மிகவும் பாதித்துள்ளது. சுயசரிதைத் தன்மை கொண்ட இரண்டு நாவல்களையும் எழுதியுள்ளார். தோழிகள், தோழர்கள், கணவர்கள், காதலர்கள் கதாபாத்திரங்களாக நேராகவும் மறைமுகமாகவும் உலவுகின்றனர். மற்றமையை, மற்ற உயிர்களுடனான பிணைப்பைக் கொண்டாடுவதோடு மரணத்தையும் விசாரித்தபடி இருக்கும் கவிதைகள் இவருடையவை.) காதலர்களின் மற்றமையோடு சமாளித்துப் போகக் கற்றுக்கொள்வதற்கு பூனைகளை வைத்திருங்கள். மற்றமை என்பத...

இரவில் ஆந்தையாக மாறும் பூனையை நான்ஸி வீட்டுப் பால்கனியில் தற்செயலாகப் பார்த்து எப்படி என்றேன்? எல்லாம் ஒரு வட்டம் உள்ளே ஒரு முக்கோணம்தான் என்றது சாவதானமாய். 000 

நூற்றாண்டுத் துயரக் கசப்பின் மதுவைப் பருகி யாரோ ஒருவர் தூக்கி எறிந்த காலிப்புட்டியை தெருவில் பார்த்தேன். கூரிய கருங்கல் ஒன்றை தேடிக் கண்டெடுத்து கலிங்கென நொறுக்கி உடைத்தேன். தன் தொலியுரித்து ஒரு சூரியன் மேலெழுந்தது ரத்தமாய்ப் பூத்தது. (நன்றி : அகழ் இணைய இதழ்) 

பாலாஜி மந்திர் கருவறைக்குள் அனுமதிக்கப்படாத பிஸ்மில்லா கானின்  பிராணம் தினசரி அபிஷேகம் செய்யப்படும் கங்கை நீரைப்போல மூலவரைத் தினசரி தீண்டியது ஒரு காலம். யுகம் யுகமாய் மூலத்தோடு இணைவதற்கு ஏங்கிய யாசகர்களின் இறைஞ்சலையும் கங்கையின் பிரவாகங்களையும் சேர்த்துக் கொண்ட உஸ்தாதின் ஷெனாய்,  புதிதாக எழுப்பப்பட்ட காசி விஸ்வநாதர் கோயில் வளாகத்துக்குள் சிறைப்பட்டு குனிந்து நிற்கும் ஞானவாபி மசூதியின்  நீரூற்றுக்குள் கழுத்து நெரிக்கப்பட்டு  புதைக்கப்பட்டுள்ளது. 000 உஸ்தாதின்  ஷெனாய் துளைகளை காசிக்கு சமீபத்தில் வந்த புழுதிப் புயல் மூடிவிட்டது. 000 இளஞ்சிவப்பு படர்ந்த புதிய காசி விஸ்வநாதர் கோயில் வளாகத்துக்குள் கம்பிவேலிகளால் நெரிக்கப்பட்டு காயப்பட்ட உடலென நின்றிருக்கும் ஞானவாபி மசூதியின் மேல் எப்போதும்  ஒரு கருப்புச் சூரியன். 000 மூன்றடுக்குக் காவலர் சோதனைகளுக்குப் பிறகு கனத்த மௌனத்துடன் ஞானவாபி மசூதிக்குள்  நுழைகிறார்கள் வழக்கமாய் தொழுகைக்கு வருபவர்கள். வசூகானாவில்  உடலைக் கழுவிக்கொண்டு ஆகாயத்தை அவர்கள் தன்னிச்சையாக வெறிக்கிறார்கள். லிங்கத்தைத் தேடி சர்ச்சையின் மை...

இன்னும் விடியாத கருங்குமென்ற இருட்டு. வைகாசி விசாக நாளில் கோடாகத் துலங்கத் தொடங்கி தாமிரபரணி மெலிந்து குறுக்குத்துறை படித்துறையில் ஓடிக்கொண்டிருந்தாள். தங்கச்சிப் பாப்பாவுக்கு என்னைக் காவலிருக்க வைத்துவிட்டு பாலுக்கும் காலை டிபனுக்கும் சில்லறைக் காசுகளை எனது டிரவுசர் பையில் நிரப்பி பத்திரமென்று சொல்லி அம்மா குளிக்கப் போனாள். வெள்ளென விடியத் தொடங்க அவள் இட்ட கட்டளையை மீறி கரையில் துணிவிரித்து படுக்கவைக்கப்பட்டிருந்த தங்கையை விட்டுவிட்டு ஆற்றுக்குள் இறங்கித் திளைத்து டிரவுசரில் உள்ள காசுகளை எல்லாம் தொலைத்தேன். நல்ல நாளன்று பிச்சையெடுக்க விட்டு விட்டாயே அம்மா திட்டியபடி ஆத்திரம் தீர என்னை வழியெங்கும் அழ அழ திருவிழாக் கூட்டத்தினூடாக வீட்டுக்கு அழைத்துவந்தாள். ஆற்றின் அலாதி அழகைப் பார்த்து என்னை மறந்து கடமையை மறந்து அன்று காசுகளைத் தொலைத்தேன் மந்திராலய பிராகாரத்தின் ஏகாந்த அழகில் லயித்து என் குட்டிமகளை ஒருநாள் தொலைக்க இருந்தேன் ஆர்ப்பரித்து மடிந்து பாதங்களில் வந்து விளையாடிய கடல் அலைகளில் திளைத்து வீட்டின் சாவியை இன்று தொலைத்தேன் நடுவே நண்பர்களை காதலியை மனைவியை தொலைத்து விட்டேன். (நன்றி: அக...

அகங்கை கொண்டு மூணுபிடி புறங்கை கொண்டு மூணுபிடி அருணாசலத்தாச்சி பாடத் தொடங்க காவேரிப் பெரியம்மாவின் மடியில் உறங்கிக்கொண்டிருந்த நான் திடுமென்று விழித்தேன். கண் திறந்துபார்த்தால் கண் அவிந்துபோய்விடுமென்று சொல்லித்தான் அம்மா அங்கே அழைத்துவந்து படுக்க வைத்திருந்தாள். அப்பாவோ இரவுப்பணிக்குப் போயிருந்தார். மார்புக்குக் குறுக்காக சேலை ஒன்றை மட்டுமே சுற்றி கூடத்தில் அலையும் எங்கள் வளவு வீடுகளைச் சேர்ந்த அத்தைகள். அம்மா பின்கட்டிலிருந்து குளித்த தலையுடன் பாவாடையை மேலேற்றிக் கட்டிக்கொண்டு நுழைந்தாள். சில்வர் பாத்திரத்தில் வெள்ளைக் கொழுக்கட்டைகள் குழு குழுவாக அமர்ந்திருந்த பெண்களால் உருவங்களாகத் தட்டி உருட்டி அடுக்கப்பட்டன. நோஞ்சலான கிழவிகள் கிழவர்கள் கை கால் மண்டையோடு பாடை அகல் விளக்கு எனக்குத் தெரிந்த உருவங்கள் தெரியாத உருவங்களும் கொழுக்கட்டைகளாக அவரவர் சட்டிகளில் விழுந்துகொண்டிருந்தன. சூடன், சாம்பிராணி புகையில் பளீர் குழல் விளக்கு வெளிச்சத்தில் ஆவிகளாய் என் அம்மாவும் அத்தைகளும் மறைந்து இருந்து உருக்கள் மாறித் தோன்றிய அந்த ஔவையார் நோன்பு நடுநிசியை நிஜம்தானென்று இன்று ருசுப்படுத்த அருணாசலத்தாச்ச...