தீராக்காதல்

ஷங்கர்ராமசுப்ரமணியன்

உன் இசையில் வனம் அதிர்கையில்
பசுக்களுடன்
அருவியின் பின்னணியில்
குழலோசை கேட்டவள் நான்
மரங்கள் சூழ்ந்திருக்கும்
என் வீட்டில்
பகல் ஒளி படரும்போது
சில நாட்களில் என் அம்மா சொல்வாள்
நீ வரக்கூடும் என்று
உன் நீலமேனி அழகையும்
உன் குறும்புகளையும்
பிராயத்தில் கதையாய்
சொன்னவள் அவள்
தோழிகளுடன் உற்சவம் முடிந்து
திரும்புகையில்
தெருமுனையில் உன்னை விளையாட்டு
தோழனென அடையாளம் கண்டேன்
கூட்டத்திற்குள் விரைந்துவிட்டாய்
ரவிக்கை அணிந்த வயதில்
மார்கழிக் குளிர் பொதிந்த ஆற்றில்
மூழ்கிக் குளிக்கையில்
மரணபயம் அற்றுப்போனது
மறுகரையில் நின்று என்னை அழைத்து
செல்வாயென
உன்னைப் பற்றி என் அம்மா சொன்ன
கதைகளைத் தொடர்கிறேன் நானும்
கிருஷ்ணா
நம் நந்தவனங்கள் கடலில்
அமிழ்ந்துவிட்டன.

(மிதக்கும் இருக்கைகளின் நகரம்-2001 தொகுதியிலிருந்து)