பூனைகள் காவல் காக்கும் மோனத்தின் கோட்டை

காக்காய் முள் சீனிக்கற்கள் நறநறக்கும்

பாறைக்காட்டில்

வீற்றுள்ளது மோனத்தின் கோட்டை

அயர்ந்தது எத்தனை நூற்றாண்டென்று

தெரியாமல்

சிலைகளென பின்கால்களில் பிருஷ்டம் தொட்டு

முன்னங்கால்களைத் தண்டமாய் தரையில் பதித்து

கோட்டையின் ஆறுதிசைகளில் அமர்ந்து

காவல் காக்கும் பூனைகள்

இரவில் முக்கோண முகம் கொண்ட

ஆந்தைகளாகி விடுவதாய்

கேள்வி

மோனத்தின் கோட்டை இருக்கும் கதைகள் கேட்டு

குரோதத்தின் குதிரைகளில்

வீரர்கள் வருகிறார்கள்

பூனைகள் காவல் காக்கும் மோனத்தின் கோட்டைக்கு

அதிகாமத்தின் ரத்தக்காட்டேரியொன்று

முகமூடியால் கோரைப்பல்லை மறைத்துக் கொண்டு

முதல் வகுப்பு பயணச்சீட்டெடுத்து

ரயில் ஏறியுள்ளதாம்

பூனைகள் காவல் காக்கும் மோனத்தின் கோட்டைக்கு

நீள் அங்கிகள் அணிந்து

இடையில் வாளோடு பயணிக்கும்

துன்மார்க்கத்தைத் தவிர வேறொன்றறியாத

சூனியக்காரக் குரங்குகளின் படை

பெயரிடப்படுவதற்கு முன்னாலிருந்த

இருட்டும் கல்லும் சேர்ந்து

மரணக்குளிரைப் பொதித்து வைத்திருக்கும்

வனத்தின் ஆற்றைக் கடந்துவிட்டதாம்

பூனைகள் காவல் காக்கும் மோனத்தின் கோட்டைக்கு

ஆதி வன்மத்தின் மழைத்துளி பட்டு

எரிமலைக் குழம்பின் சாம்பலிலிருந்து உயிர்த்தெழுந்த

டினோசார் தனது வாலைச் சுழற்றி

தீவாந்திரங்கள் தாண்டி

குணமூட்டும் ஒரு குளிகை தேடி

இந்த நிலத்தில் கால்வைத்துள்ளது

பூனைகள் காவல் காக்கும் மோனத்தின் கோட்டைக்கு

அறுதிசைகளிலும் உறைந்தது போல் இருந்த பூனைகள்

கண்களைத் திறந்து பார்த்தன

காத்த கோட்டை இல்லை

யுகங்களாக நீண்ட தனிமையிலிருந்து

அச்சானியம் தோன்றி நடுங்கிச் சிலிர்த்து

விழித்து வெறித்தது கோட்டை

அங்கே காவல் காத்த பூனைகள் இல்லை

பூனைகளும் கோட்டையும் சுற்றிப் பார்த்தபோது

தான்தோன்றியாய் விரிந்திருந்த வெளி

இல்லை

குரோதத்தின் குதிரைகள் நெருங்கிவிட்டன

முகமூடி இட்ட அதிகாமத்தின் ரத்தக்காட்டேரி

கடைசி நிலையத்தில் இறங்கிவிட்டது

சூனியக்குரங்குகளின் ஆர்ப்பாட்டம் கேட்கத் தொடங்கிவிட்டது

ஆதிவன்மம் பிறப்பித்த டினோசாரின் முதல் அடியில்

எல்லாம் நடுங்குகின்றன.