நித்தியத்தை உணர்த்திய வாக்கியங்களுக்கு
திரும்பச்செல்லும் பாதை குழம்பிவிட்டது
உடன் வந்தவர்கள் இறந்து போனார்கள்
எத்தனை காதல்
எவ்வளவு முரண்கள்
எனது சொற்கள்
உனது சொற்கள்
அனைத்தின் நினைவுகளும்
கதைகளாய்ப்
பிறழ்ந்தன
நான் கொலை செய்தேன்
எந்தப் புத்தகத்தில்
அத்தனை புழுதியிலும்
பொன்போல
மின்னுகிறது
குருட்டு வன்மம்
நான் படிகளாகிறேன்
வானம் நோக்கும்
தனிமையின் தூண்களாகிறேன்
ஒரு செவ்வியல் பிரதியாய்
மெதுவாய் உருமாறிக்கொண்டிருக்கிறேன்.
Comments