அதிகாலை நான்கு மணி, வேங்கை - ஆஹா சாகித் அலி

இந்தப் பாழில் பதிக்க 
எதுவோ ஒன்று காத்திருக்கிறது 
ரோமம் மூடிய 
எதுவோ ஒன்று 
வெளியே 
ஜனவரிப் பனியில் 
இன்னமும் உறங்காமல் விழித்திருக்கிறது.

நான் ஜன்னலைத் திறக்கிறேன்: 
பத்தாயிரம் மைல்களுக்கப்பால் 
குமாவுனின் மலைச்சரிவுகளில், 
ஆட்கொல்லிக்கு அஞ்சி 
குடியானவர்கள் வீட்டுக்குள் பூட்டியிருக்க, 
அவர்களின் குடிசைகளோ 
உறைபனிச் சாந்தால் சுற்றிப் போர்த்தப்பட்டுள்ளது.

எனக்கு முன்னால் மேஜையில் 
காற்று பக்கங்களைப் படபடக்க வைக்கிறது.

எதுவோ ஒன்று அசையத் தொடங்குகிறது: 
கிராமத்தினர் மறுபடியும் 
உயிர்ப்புக்குத் திரும்புகின்றனர், 
சூரியனோ அவர்களது குடிசைகளுக்கு 
திரும்பவும் ஆடை அணிகளைப் பூட்டுகிறது.

கழுவத்தக்க வைகறையின் ஊதாக்களை 
அது கழுவுகிறது.

புத்தகப் பக்கத்துக்கூடாக 
எதுவோ ஒன்று அலைந்துலவுகிறது.